Grupa 15-tu Łazików wybrała się do Puszczy Niepołomickiej by podziwiać jej piękno w jesiennej, kolorowej odsłonie. Taką porę roku lubimy, zapach i szelest suchych liści, brązowe paprocie i zielone trawy, przebarwiające się liście drzew, a w górze błękitne niebo z promykami słońca, no i jeszcze maślaki przy drodze. Niespieszny spacer szerokim, wygodnym szlakiem to okazja by cieszyć się pięknem otaczającej nas przyrody. Przemierzając ścieżki i drogi po puszczy trafiliśmy po raz pierwszy na wiatę, z której można obserwować żubry. No, nie mieliśmy szczęścia ich ujrzeć, pozostało nam tylko zrobić sobie zdjęcia z żubrem w monidle. Choć trasa nam się nieco wydłużyła do 20 kilometrów by nie iść drogami asfaltowymi / tak, tak puszcza jest poprzecinana wieloma takimi drogami/, to częste odpoczynki przy wiatach pozwalały na regenerację sił. Zmęczeni ale zadowoleni wróciliśmy do punktu wyjścia na trasę, czyli do Stanisławic.

Tekst Urszula Marzec

JF