W piękny jesienny dzień grupa 12 Łazików wybrała się na wycieczkę do Jastrzębi, po drodze mijając ładną kapliczkę i nieczynny już wyciąg narciarski. Dochodzimy do ” Uroczyska „, gdzie przy stawie i miejscu biwakowym część grupy zostaje, a reszta rozchodzi się po lesie w poszukiwaniu grzybów. Grzybów jest mnóstwo, różnorodnych gatunków, ale niestety tych nam bliżej nieznanych i niejadalnych. My zbieramy tylko prawdziwki i te co znamy, a tych niestety już niewiele. Cieszy nas samo chodzenie i szukanie, a tu zawsze były grzyby. Po godzinie ruszamy w dalszą drogę i  cały czas idąc leśnymi drogami nadal nasze oczy wypatrują darów lasu. Przechodzimy obok skały ” Wieprzek „, pomnika przyrody nieożywionej. Są to trzy skałki zbudowane z piaskowca ciężkowickiego o rzadko spotykanym w Karpatach kształcie rozległego stołu wierzchowinowego, znajdujące się w lesie jodłowo- bukowym pomiędzy Siekierczyną a Jamną. Widać już pierwsze przebarwienia liści, ślicznie mieniące się w promieniach słońca. Dochodzimy do miejsca z którego rozciąga się wspaniały widok na całą Jastrzębię z widocznym drewnianym kościółkiem. Ponieważ mamy trochę czasu do odjazdu busa, to postanowiliśmy zajrzeć do „Grociarni „, nigdy tu nie byliśmy. Zbiory muzeum zawierają najrozmaitsze przedmioty związane z dawnym życiem mieszkańców Pogórza Ciężkowickiego.  Zebrane zabytki obrazują dawne metody i narzędzia pracy, życie codzienne oraz zwyczaje mieszkańców regionu. Są tu narzędzia do obróbki lnu, narzędzia i wyroby kowalskie, narzędzia stolarskie, narzędzia pomiarowe i całe wyposażenie wiejskiego domu. Najstarszym eksponatem jest drużbak, studnia wydrążona w pniu drzewa.  Wiek drewna oceniany jest na 400 lat, zaś studni na około 200. Nas zaskoczyły trzy eksponaty : szklane naczynie do łapania much, laska – krzesełko i barometr, którego działanie jest oparte na roślinie. Pan, który nas oprowadzał po muzeum, w bardzo ciekawy sposób przybliżył nam historię Pogórzan, podawał regionalne nazwy sprzętów, opowiadał o zwyczajach , a nawet śpiewał. Trzeba dodać, że od ponad dwudziestu lat prowadzi  zespół „Pogórzanie”, w którym również gra. Następnie poszliśmy do kościółka  pod wezwaniem św. Bartłomieja Apostoła, który tym razem był otwarty. Zbudowany z drewna jodłowego na początku XVI wieku posiada ciekawy wystrój z polichromią ornamentalną i figuralną. Choć przeszliśmy tylko 11 kilometrów, to byliśmy bardzo zadowoleni z wycieczki, pogoda wspaniała, trochę grzybów pozbieranych, zwiedzone muzeum i wspólnie spędzony czas w otoczeniu natury.

Tekst Urszula Marzec

Foto U. Marzec, M. Stec